Dec 31, 2023 | Hennie van Deventer se Blog, Vars Blog
Alles wat verkeerd kan loop, SAL verkeerd loop. Dié gesegde is so van 1952 se kant as Murphy se Wet bekend. In ’n Kaapse NG-gemeente het ‘n “ds. Murphy” by ’n Nagmaaldiens op ’n Oujaarsdagaand nogal beduidende dilemmas veroorsaak,
By daardie gewyde geleentheid het die moedswillige kwelgees Murphy uit die staanspoor begin knor. Die koster was met verlof en die leraar moes instaan. Dié vergeet die kerk se sleutels by die huis, en die pastoriemoeder kom lewer dit met skreeuende bande af.
Krisis nommer twee: ook die orrelis is weens onvoorsiene omstandighede afwesig.. Die begeleiding word dus ook die herder cum koster se taak. Maar dié arme man was baie senuagtig of totaal onvoorbereid … of albei, rapporteer ’n kerkganger. Hy sing toe ’n solo, want die musiek en woorde het nie op die skerm verskyn nie.
Krisis nommer drie raak die veeleisendste. Die Nagmaaltafel word in gereedheid gebring. Die net word verwyder en sorgvuldig opgevou. Maar, o jittetjie, waar is die brood dan? “Kan ons maar so sonder brood voortgaan?” pleit die moedelose leraar amper. “Nee,” skud nege Nagmaalgangers heftig die kop; nie sonder brood nie.
“Cometh the hour cometh the man.” ’n Ouderling vloog dadelik weg na die Engen-vulstasie om die nodige te gaan koop, terwyl die gemeente sing en die Here prys.
Maar, glo dit of nie, by die vulstasie word die vrywillige onvrywillig die getuie van ’n diefstal. Dit verg tyd en oorredingsvermoë soos min om hom weens die nood in sy gemeente voor die polisie se koms van die misdaadtoneel los te skeur.
Swetend daag hy ten einde laaste by die kerk op met ’n plastieksak in die hand. Die brood kan nou gebreek word en die geleentheid volgens die formulier voortgaan. Maar wat kom uit die konsistorie te voorskyn? Nie gewone brokkies Nagmaalbrood nie; net een bord met hompe “Chelsea buns”.
Die gemeente moes noodgedwonge dié taai brood moedig inwurg terwyl hulle in wroegende stilte verlang na ’n ekstra slukkie wyn.
Agterna skryf ’n besoeker in ’n kerkblad ’n mens bly ’n mens, onvolmaak en feilbaar, maar net te veel het darem by daardie diens skeefgeloop. Wat hom betref, staan die afkorting “vdm” vir “voor Donderdagmiddag”, en hy is glad nie oortuig dat die liturg hom in sy voorbereiding daaraan gesteur het nie.
Ai, antwoord dié toe, hy bely hy is skuldig – hy kon beslis beter voorberei het. Die fiasko het egter daartoe gelei dat die nuwe jaar vir hom baie nederig begin het … en as nederigheid, soos Andrew Murray dit stel, die sieraad van heiligheid is, dan was dit een nuwe jaar wat beloof het om ’n baie heilige jaar vir hom te wees!
Mag dit vanaand met dienste oral vlotter verloop
Voorspoedige nuwe jaar!.
Dec 15, 2012 | Hennie van Deventer se Blog
More uit Melkbos
Seker hoofsaaklik maar net op die platteland dat die tradisie van die middernagdiens op Oujaarsdag plek-plek voortleef. Met die beierende kerkklokke wat die nuwe jaar vol verwagting aankondig. Meeste gemeentes trek mos deesdae teen sewe-uur saam: gerieflik vir mense wat wil gaan “paartie” hou.
Sou die gebruik iewers nog bestaan dat die name van elke sterfgeval in die jaar by ‘n middernagdiens somber van die kansel genoem word? Dan kom die hartseer naastes in hul banke orent in bewoë oomblikke van tedere herinnering. Ek dink daaraan toe ons gister op Melkbos uit die kerk stap ná die gedenkdiens vir Anneline Jacobs wie se mooi begrafnisbrief (ontwerp deur die kunstige Hildegard Martin) hierbo afgebeeld word.
In ons ou gemeenskappie sou daardie lys vanjaar lank raak. Die Bybelse woord oor “70 jaar en as jy baie sterk is 80” voel ons terdeë aan ons lyf. As ek effens verder terugdink – Tokkie berispe my daaroor – dwing ek om op my vingers die sterftes sedert my 70ste verjaardag-ontbyt twee jaar gelede te tel. Anneline is die vyfde vrou wat daar was, wat nou langboompies toe is. Van die mans is “net” twee heen. Maar sewe vriende in twee jaar – dis ‘n klomp.
Weer Tokkie aan die woord: “Onthou dit was jou 70ste, nie jou 40ste nie!” Geen kommentaar.
Maar laat ek nie te somber raak so aan die vooraand van die Oujaar nie. Vir ‘n balanserende glimlag hier weer ‘n Oujaarstorie wat ek o.m. in “Praat-praat in Tamatiestraat” vertel – van ou Murphy se bydrae tot ‘n nagmaalsdiens in ‘n Kaapse NG gemeente enkele jare gelede.
Murphy van Murphy se Wet, natuurlik. ‘n Wet wat al baie lank die ou mensdom beteister. Rondom 1870 het die volgende versie in ’n Amerikaanse koerant in die deelstaat Ohio verskyn: I never had a slice of bread/ particularly large and wide/ that did not fall upon the floor/ and always on the buttered side.
As ’n sny brood val, val dit altyd op die gesmeerde kant –skitterend. In daardie gemeente het die brood nie op die gesmeerde kant geval nie. Brood, watter brood? Die broodlose nagmaaltafel was as ‘t ware gedek vir ’n beduidende dilemma.
Die moedswillige Murphy het uit die staanspoor geknor. Die koster was met verlof. Die leraar moes instaan. Dié vergeet die kerk se sleutels by die huis, en die pastoriemoeder kom lewer dit met skreeuende bande af.
Krisis nommer twee is dat die orrelis ook weens onvoorsiene omstandighede afwesig is. Die herder cum koster moet moue oprol. Hy sing toe ’n solo, want die musiek en woorde het nie op die skerm verskyn nie.
Krisis nommer drie is veral uitdagend. Toe die nagmaaltafel se net sorgvuldig opgevou word, kom die ontdekking: o jittetjie, waar is die brood? Die beteuterde leraar het amper gepleit: “Kan ons maar so sonder brood voortgaan?” “Nee,” skud nege nagmaalgangers heftig die kop; nie sonder brood nie.
“Cometh the hour cometh the man.” ’n Ouderling vloog weg na die Engen-vulstasie om die nodige te gaan koop, terwyl die gemeente sing en die Here prys. Murphy reis saam . By die vulstasie word die gesant die ge¬tuie van ’n diefstal. Dit verg tyd en oorredingsvermoë om hom weens van die misdaadtoneel los te skeur.
Hy daag swetend by die kerk op met ’n plastieksak in die hand. Die waardige geleentheid kan volgens die formulier voortgaan. Maar wat kom uit die konsistorie? Nie brokkies nagmaalbrood nie; net een bord met hompe “chelsea buns”. Die gemeente moes maar dié taai brood moedig inwurg terwyl hulle in wroegende stilte verlang na ’n ekstra slukkie wyn….
(hvd)
