KAMPUSLEWE 4: JOOL EN ANDER JOLIGHEDE
+
My terugdink aan die Tukkiejool kan ek seker nệrens anders begin nie as by die dag in Mart 1962 toe Van Deventer vyf glorieryke minute lank Fanus Rautenbach sou wees.
Met promosieplanne vir die jool is destyds groot gegaan. ‘n Klomp manne is bv. waaghalsig in die toring by die Uniegebou op. Toe die klokkespel begin waarmee die dag se uitsendings op die radio afskop, bulder hulle: “Jool. Jool, Tukkies jool.” In Kollege is toe die plan uitgebroei dat ons as reklame die “president van Flinkveria” in sy ateljee sou gaan kaap. Terwyl my makkers die gewilde uitsaaier uitboender, sou ek die mikrofoon opneem en dit landwyd uitdawer: “Tukkies jool …”
Die regte Fanus was entoesiasties. Ons sien al voor die geestesoog die koerantopskrifte en foto’s. Twee dae voor K-dag (kapingsdag) bel Fanus. Hy klink waarlik teleurgesteld. Dit was ‘n oulike plan en als, maar nou’s Pieter de Waal (die omroeper wat die Koffiehuiskonserte destyds op die “map” gesit het) skielik oorlede. ‘n Somberheid heers in die SAUK se gange. Vir sulke grappies sal in sulke omstandighede nie veel waardering wees nie. Ai, Flink uit die Vere het darem amper joolgeskiedenis gemaak … of dalk andersom.
Lentedag was ook ‘n verbame okkasie. Op een het ek Kollege in die afdeling blommerangskikking verteenwoordig. My poging was om twee rooi roosblaartjies op die vloer van die CH Rautenbachsaal op te tel en op die wit suiker in ‘n kafeteria-skuierpotjie te drapeer. “Druppels bloed op ys” het die tweede prys gekry vir oorpronklikheid.
Die Joolblad – volop pret en plesier vir 25c. Links is Sampie Golden, latere LV en ambassadeur. Regs is … Raai?
Dan was daar serenades (op syn goeie Ingels uitgespreek as serenyds). Een aand het ‘n serenade by Klaradyn ietwat te luidrugtig geraak met Pierre le Roux se luide ghongslae teen ‘n ysterpaaltjie in ‘n boom tussendeur. Die polisie het die hele Kollegekoor na die Brooklyn-polisiekantoor gemarsjeer. Ek sien nou nog hoe studentemaats die magtelose konstabel in die aanklagkantoor se pet soos ‘n rugbybal onder mekaar aangee.
Ja, Kollege was ‘n anderster koshuis. Haas by elke moles was hy in die episentrum. Die rektor (“gomlastiekgogga”) was nie geamuseer nie.
Kollegemanne kon vindingryk wees. Lank voordat kapings en ontvoerings alledaags geword het, is ‘n meesterplan in aksie gestel om ‘n gehospitaliseerde vriend, Jas Wasserman, uit die destydse HF Verwoerd te gaan haal vir ‘n Fonteineparty. ‘n Groep maats het gaan kuier. Aan die einde van besoektyd stap hy luiters tussen hulle uit.
By die feestelikheid word hy die slagoffer van ‘n overwagte laagvat. Die verband om sy vinger wat ‘n paar dae vantevore geopereer is, is skielik ‘n bloedige pappery. Die pasiënt word ‘n uur of wat later bekwaam deur sy maters in sy bed teruggehelp.
Die dokters het net die volgende oggend maar moeilik gesluk aan die storie van die nagmerrie wat hom uit die bed laat val het, bo-op die stukkende vinger. En die aroma wat om hom gehang het, was beslis nie dié van eter nie!
En hoe het dit met die asters gegaan? Nie altyd ewe goed nie, dankie. Een grou Sondagmiddag het ek en Cas Jacobs my kar voor Asterhof gaan trek met ‘n yslike “Hoekie vir Eensames” op die voorruit. Toe dit donker word, was ons steeds eensaam!
Die akademie moenie vergeet word nie; vivat academia! Weens ‘n dors aan kennis het die skrywer hiervan een laataand by die Merenskybiblioteek gaan inbreek. Manie Steyn is saam. Ons het ons lywe klein gemaak en by ‘n klein luikvenster ingewurm. Toe is ons, gewapen met flitse, die donker gange in.
Dit was agter ‘n boek aan wat skielik kritiek dringend benodig is om ‘n taak in Afrikaans III te voltooi. Die volgende oggend was die spertyd.
Het ek die boek gekry en my taak betyds ingedien? Inderdaad. Gelukkig ook. In daardie stadium was ‘n goeie punt vir daardie taak onontbeerlik om vir die eksamen te kwalifiseer.
Na gebruik is die boek terugbesorg. Oop en bloot by die sierlike voordeur van die Merensky ingestap en hom op sy plek gaan sit. ‘n Mens ken mos jou verantwoordelikhede, selfs as jy ‘n student is. (Slot.)
FOTO’S: i. In 1962 kon Kollege die hoofsierwa bou vir die fraai joolkoningin en haar prinsesse. ii. Die Joolblad – 25c se pret en plesier. Links is Sampie Golden, latere LV en ambassadeur. Regs ….
