KOEK, KOEK EN … KOEK
Eerste simboliese sny. Vos Grey en HvD.
.Die tradisionele troukoek maak toenemend plek vir allerlei fênsie konstruksies met kolwyntjies, roompoffertjies, sjokoladebolletjies en selfs droëwors ‘n keer in die Bosveld, hoor ek.
Vir die ouer garde is die troukoek egter ‘n ernstige saak. Van die sny daarvan word ‘n seremonie gemaak. ‘n Mens is as ‘t ware nie behoorlik getroud as die koek nie gesny is nie.
Die sny van enige koek – op Engels “cutting of the cake” – bly vir hierdie ou ‘n oomblik van betekenis. By Orpen – by die saamtrek van gryse oud-Kollegemanne – is die koek nie minder nie as drie keer gesny.
Op die koek, ‘n gewone wit vanieljekoek, was die beeltenis van Sarge Bourke, gelukbringer van Tukkies se Kollegetehuis waar ons span van agt in die jare 1958/1959 ingeval het, in A4-formaat. Die koek kom uit baasbakster Kristie Thompson van Skukuza se oond, soos sovele vorige dekoratiewe koeke. Die planne is in Maart al gesmee.
Die eerste, simboliese sny is met grasie behartig deur Vos Grey, wat in die tweede helfte van 1960, in 1961 en weer in 1963 huisvoorsitter wasEerste seremonie. Hy is die oudste lewende oud-voorsitter van Kollege. Die uwe, voorsitter in 1962, het Vos tersyde gestaan. Die oudste en die naasoudste voorsitters so saam by die koek is uit alle hoeke gefotografeer.
Die Kollegekoek was op ‘n wit tafeldoek op ‘n tafel op Orpen se grasperk. Ons koshuismaats en hul gades was vir die plegtige okkasie in ‘n eerbiedige halfmaan op allerlei kampstoele versamel. Vos het ‘n gevleuelde woord gespreek. Orpen 1 het amptelik afgeskop. (Die vorige vyf jaar se saamtrekke was by Balule aan die Olifantsrivier.)
Die koek is nie geproe nie al was die versoeking groot. Uit die kombuisie van huisie nommer vier het immers al die heerlike geure van die aand se skaapskenkel-potjie begin kom. Ons ken die kosmaakvermoëns van Cas en Nella Jacobs!
Tweede sny- eerste proe.
Die volgende oggend is van simboliese sny tot die volgende stap oorgegaan: Cas het op huisie nommer agt, tuiste van die Van Deventers, met ‘n broodmes (vermoed ek) en sy legendariese sin vir presisie stewige stukke koek vir die teenwoordiges gesny. Weer het kameras geflits. Daarna is geproe en saamgestem: die koek was so lekker soos dit mooi was.
Wat van die lekker koek oorgebly het, is die volgende oggend saam via die boomryke S39 (Timbavatipad) al langs die Timbavatirivier af na die Timbavati-piekniekplek. Daar is op gasbraaiers wors gebraai, spek gebak, eiers geroer en die laaste krummeltjies van Kristie se Kollegekoek geniet. Ek het doelgerig gesorg dat die “K” van Kollege na my kant toe kom. Die koek was immers Tokkie se idee.
By die amptelike AJV (algemene jaarvergadering) die laaste middag langs ‘n lekker vuurtjie was almal dit roerend eens dat in die winter van 2018 ‘n Orpen 2 moet plaasvind.Die bekikbaarheid van huisvesting en die beweeglikheid van die span pioniers is al moontlike struikelblokke.
Piekniek by Timbavati
Ons gemiddelde ouderdom is 75 plus. ‘n Mislukte droom is egter verkieslik bo geen droom nie, soos Tokkie tereg herinner.
Vanselfsprekend sal daar weer die een of ander verrassing en simboliese inwyding van ons oues se saamkuier moet wees. Daarvoor, oor na mev. Van Deventer.
(Naskrif: Die teenwoordiges was, in huisievolgorde: (1) Proppie en Lettie Goosen van George, (2) Pierre en Esther le Roux van Mosselbaai, (3) Manie Steyn van Krugersdorp, (4) Cas en Nella Jacobs van Centurion, (5) Vos en Magdaleen Grey van Ermelo, (6) Johan en Antoinette Bekker van Jacobsdal, (7) Willie en Joan Paulsen van Bloemfontein en (8) Hennie en Tokkie van Deventer van Melkbostrand. Vir die Bekkers en die Paulsens was dit ‘n heuglike kennismaking met die mooi tradisie van Kollege-“bosberade”.)
