Welkom by HvD se Webwerf

Met sy 100ste verjaardag in Februarie het ek oor Gustav Hoexter, oud-appélregter, geskryf dat hy by uitstek die voorbeeld is van 'n man wat die ware lewenskuns bemeester het. Met sy dood twee maande en drie dae later in sy huis in Bloemfontein is dit die woorde wat eerste by my opkom oor hoe om die fyn heer met sy vlymskerpe regsbrein, sprankelende spitsvondigheid en grenslose hartlikheid te...

Vandag begewe ek my op 'n terrein waarvan my kennis 'n ronde nul is. Van sg. werklikheidsreekse op TV is ek geen kyker nie. Soms sien ek egter onvermydelik 'n reklamegreep raak, soms 'n toevallige flertsie en soms 'n storie in 'n tydskrif of koerant met 'n prikkelende opskrif. Elke keer is ek dankbaar dat ek nie die oupa van een van die mooi meisiekinders is wat hulle so as openbare vrymateriaal...

Aan die ou vuurtoring by Mouillepunt, Kaapstad - Suid-Afrika se oudste in sy soort, veteraan-vriend van seelui en stille toeskouer by sovele seerampe - kleef vir die uwe 'n vreemderige herinnering. Ek herroep dit met 'n sardoniese glimlag by die viering van sy dubbele eeufees. Dit was in die 80's, meen ek, dat ek 'n keer van Bloemfontein gekom het vir 'n doe van die Nasionale Pers in die Cape...

Twee vorstinne voor 'n vorstelike berg - 'n manjifieke toneel. Die manjifieke foto van twee manjifieke skepe - die Queen Mary 2 en die Queen Victoria - voor die manjifieke Tafelberg is geneem deur 'n manjifieke fotograaf, Gerard van Niekerk. Van hom het ek tevore verklaar: "Niemand kan 'n skip soos hy afneem nie." Vandag se foto bevestig dat ek met daardie uitspraak nie misgetas of oordryf het...

 Stil, broers, daar vaar ‘n skip verby / sy groet / en dis dalk vir lank … Dié skip is die Queen Mary 2, vlagskip van die redery Cunard, wat weens die Midde-Oosterse krisis onverwags na Suid-Afrikaanse waters terugkeer. Die QM2 kom op 12 April in Kaapstad aan en vertrek die volgende dag na Southampton. Aan boord is ‘n groot gros Suid-Afrikaners wat skielik die kans gebied word om met dié...

‘n Vreugde van die salige aftreejare, nou al 25, is ‘n skemerwyntjie op ‘n bankie langs die see met ‘n Privaat-plaatjie teen die rug en met ‘n uitsig op Tafelberg en Robbeneiland. So skryf ek in die tydskrif "WynLand" se Apriluitgawe in die rubriek "Cheers vir eers". En ja, daar sit ek en Tokkie breed in "WynLand" in Konrad Brand se mooi illustrasie waarvoor ek graag my hoed vir hom afhaal....

‘n Vriend stuur die skrikwekkende video van die olifant-tirade in Zambië – die noodlottige aanval op ‘n safarivoertuig waarin ‘n bejaarde Amerikaanse vrou dood is - met die vraag daarby: Wat was jou grootste diereskrik nog in die Wildtuin? Die vriend is bewus daarvan dat ek in my 26 aftreejare letterlik al honderde keer deur die Paul Krugerhek die wildtuin binne is, al was dit net om in Skukuza...

Tokkie is ‘n afkorting vir Tokkelossie: my vrou se vroeggestorwe pa, Kotie, se naam vir haar omdat sy so ‘n klein kortetjie was dat sy onder ‘n bed sou kon deurstap – of nou dit op bakstene staangemaak is of nie. Vir my is dit nogal ‘n oulike naam, amper 60 jaar al. Dié dat ‘n Nederlander my wind uit my seile vat toe hy met Rotterdamse brutaalheid vir my sê: In Nederland is dit ‘n naam wat...

Elke mense het sy eie voorkeure. Daarom ‘n rits ekskuries by elke bestemming op ‘n toer. Vir my beteken Walvisbaai die Namib. Vir die dag wanneer jou boot in die hawe is, soek ek duine, duine, duine. Van die kuspad tussen Walvisbaai en Swakopmund kan ek kwalik genoeg kry: met die stuk merkwaardige teerpad wat as’t ware die oseaan op sy plek hou en die woestyn op syne. Lekker om te kameelsafari’s...

Om by die einde van die storie te begin, moet ek meedeel dat passasiers op die eerste Kaapse vaart hierdie seisoen van die MSC Splendida (18 - 22 Maart na Walvisbaai) tot vier uur en langer later voet aan wal gesit het as geskeduleer. . Een komplikasie was 'n digte misbank wat die Kaap versluier het. Die hawe-owerheid het die hawe drie uur lank gesluit. Mense met voorkeur-pakkette wat gehoop...

As ek myself mag aanhaal; op my webblad (www.hennievandeventer.co.za of .com) het ek ses jaar gelede geskryf: "Die durendheid van studentevriendskappe is een van die vele onverdiende vreugdes wat in my 77 jaar oor my pad gekom…" Die 77 het nou 83 geword maar dit is nie soseer ter sake nie. Ek wil net vinnig 'n merkwaardige storie vertel van 'n paar Kollegemanne wat in 1958 en 1959 in Kollege...

Party mense kan dink dis vervelig. Van my 83 jaar op aarde is 'n kenmerk egter my lang verbintenisse. Ek en my kerk (amper 70 jaar), ek en my bank ( oor die 60 jaar), ek en vrou (amper 60 jaar ), ek en my rugbyspan (amper 60 jaar), ek en my werkgewer (amper 50 jaar) - ons kom 'n la-a-a-a-a-ng pad saam. Ook my politieke party sou die lys kon haal - toe gaan hy tot niet. Gister is nog 'n...

Telkens as ek iets oor genadedood lees, dink ek aan Johann Beukes van Bloemfontein  - ‘n Suid-Afrikaanse pionier onder lydendes wat  in 2015 al met die hulp van die Switserse Dignitas-organisasie sy eie lewe beëindig.het.  Dignitas, soos nou reeds taamlik wyd bekend -  verleen onder streng voorwaardes hulp aan mense met genade-selfdood (eutanasie). Johann, seun van die bekende dramaturg prof....

SO KUIER 'N MENS: Tokkie, Gustav en Frances enkele jare gelede gemoedelik saam by Sabiepark se piekniekplek.   Dertien jaar gelede is my 70ste verjaardag op ‘n agterna-ete in die Sabieparkse huis van Gustav Hoexter, oud-appèregter, en sy sprankelende eggenote, Frances, gevier. ‘n “Nunc pro tunc” het die vermaarde regsman dit genoem – ‘n “nou vir toe”. Aan die “nunc pro tunc” dink ek sedert...