Welkom by HvD se Webwerf

  Op 3 Januarie 2021 – ‘n bietjie meer as twee maande – word ek 80.  Ietwat prematuur of nie, maak ek dit die onderwerp van vandag se blog. Hoekom, sal mettertyd duidelik word, hoop ek. In die (amper) 80 jaar staan verskeie hoofelemente uit. Almal wat my ken, sal kan raai watter dit is. Buiten my naastes,  is daar onder meer (plus-minus chronologies) Potch-Volkies, Kollege-tehuis, Tukkies,...

My storie gaan oor 'n herinnering aan my goeie kollega, vertroueling en gewaardeerde gespreksgenoot  Chris Moolman (79) wat vanoggend  oorlede is. Om by die storie te kom, moet ek eers 'n draai maak by ’n motorwedstryd van die Vrystaatse Nasionale Party, ter viering van dié se vyf en twintigste bewindsjaar. ’n Deftige maroen 1973-Dodge SE met ’n ligbruin vinieldak was die eerste prys. Deelnemers...

Hoe reageer jy as ’n dierbare vriendin, soos haar pikante Swartlandse manier is, jou gesig in haar hande toeskulp en jou met ’n klapsoen groet? Of as ’n goeie buurman onaangekondig jou voordeurklokkie lui sonder ’n masker op die gesig? Volhard jy om "nee dankie" te sê vir die een hartlike uitnodiging op die ander na aandetes by vriende wat al hoe lank sukkel om ’n afspraak te beklink? Bly jy...

Oor die ironiese kinkels van die geskiedenis kan ‘n mens soms in stomme ongeloof jou hande saamslaan. Wie sou nou kon dink dat die stowwerige Vrystaatse dorpie waar die skrander Hendrik Verwoerd in 1919 gematrikuleer het – as top-matrikulant die Vrystaat bygesê– ‘n eeu later die eer te beurt sou val om as’t ware ‘n Winnie Mandela-temapark te word? Dit is presies wat nou gaan gebeur. Brandfort...

Natuurlik bêre ek ‘n laaste uitgawe van Volksblad. Die koerant van 8 Augustus 2020  - opskrifte: “Einde van ‘n era – Die laaste gedrukte uitgawe van Volksblad” - hou ek saam met ander versamelstukke in ‘n verslete aktetas van buffelvel in my studeerkamer.  Die koffertjie self is simbool van ‘n era wat verby is. Dit staan ongebruik daar sedert my aftrede einde 1997. Oor waar die heel laaste...

In die wêreld van die koerant leer ’n mens allerlei fyn kunsies. Een is vernuftige voetwerk. Só vernuftig dat die uwe ná 35 jaar met genoeg spanning, konfrontasie en stryd kan sê: Hennie van Deventer het verdien om gedonner te word, maar is nooit gedonner nie – hoekom nie is ’n raaisel. Nie dat daar nie ’n paar near misses was nie! ’n Moerige setteryvoorman, Rod Preston, het ’n moersleutel teen...

Kosbare koerantkamerade. So noem ek die Die Burger en Beeld in briewe wat Saterdag in die twee susterskoerante se briewekolomme gepubliseer is. Ek is dankbaar vir die geleentheid wat my gegun is om ook op hierdie wyse afskeid te neem van my geliefde Volksblad waar ek twee skofte van 12 jaar elk werksaam was – die laaste skof as redakteur. Aan Beeld was ek ses jaar  verbonde: as eerste...

Die ou Pers-leuse van “Het daghet overal” (die dag breek) sal moet verander tot “Digitaal is overal”. Só is onder ons ouer garde in die “Pers” geskerts toe die nuwe gonswoord “digitaal” so drie dekades gelede die joernalistieke jargon binnedring. Skeptisisme kan ons vergewe word. Ons koerante was op die kruin van die golf: uitskieters met rekordsirkulasies, rekordwinste, ‘n miljoen lesers en ‘n...

Op Dinsdag 23 Februarie 1988 het ‘n gerug deur Bloemfontein geswiep.  Stortreën van tot 100 mm per uur kan uitsak. Kantore, banke en skole het vroeg gesluit. Angsbevange mense het op vlug geslaan om skuiling te soek. ‘n Yslike  “vals  alarm” was dit toe.  Geen swaar reën het daardie middag geval nie.  Sondebokke is gesoek – en Volksblad (toe nog Die Volksblad en ‘n middagkoerant)  moes self ook...

Met Skukuza wat gisteraand aangewys is as "Kwela" se Dorp-van-die-Jaar-finalis vir Mpumalanga plaas ek graag weer 'n bloggie wat al voorheen verskyn het - ook in die tydskrif "Weg". My stuk is natuurlik meer op toeriste gemik. Vir Kwela se kompetisie is 'n sterk elemengt 'n dorp se leefkwaliteit vir sy inwoners. Nietemin, met die persoonlike ode aan Skukuza betoon ek dan graag my solidariteit...

Twee Volksblad-veterane van 90-plus verwerk die slegte nuus van hul koerant se verskuiwing uit die hoofstroom tot  op net ‘n digitale platform in die eensaamheid van hul onderskeie tuistes in versorgingsenhede  in Bloemfontein en Kaapstad. Hulle is “Oom Gert” Terblanche (97), my eerste nuusredakteur by Die Volksblad, en Wiets Beukes (92), wat ek as 'n mentor beskou. Hy was assistent-redakteur by...

Oor ‘n rolpers kan ‘n woordkunstenaar ‘n gedig skryf.  Oor hoe massief hy is, hoe vinnig hy loop, hoe hoor en sien vergaan terwyl hy duisende klaar koerante in ‘n kits netjies voor jou uitspoeg. By Volksblad is ons bevoorreg om fabriek en redaksie onder een dak te hệ. By koerante soos Die Burger en Beeld is hulle in  geboue ver van mekaar. Die afronding van ons produk kon ek en ander...

Die tot siens vir Volksblad as papierkoerant beteken ook tot siens vir die knape wat vroeg opstaan om die nuus vroegdag by intekenare se hekkie of op die voorstoep te besorg. Koerantverkopers verdwyn terselfdertyd by verkeersligte in stede soos Bloemfontein en Kimberley. Nuusplakkate, so lankal ‘n permanente faset van die stedelike landskap, word museumstukke. Die rol van die koerantverkoper lyk...

BEGIN Januarie 1963 – amper sestig jaar gelede – het ek as groentjie-verslaggewer by Die Volksblad se ou gebou in Voortrekkerstraat 79, Bloemfontein, ingestap.  ‘n Leeftyd by en naby koerante is daardie dag ingelui. My formele loopbaan by die Nasionale Pers – van indiensneming tot by aftrede –  het darem nie sestig jaar geduur nie; net 36 jaar. My verbintenis met koerante strek egter veel...

My hart is nog te stukkend oor die lot van my geliefde Volksblad  - wat nou deur die magte en owerhede van die teenswoordige Naspers (of Media24 as u dan wil) op ‘n digitale syspoor gerangeer word - om ‘n blog oor my gewaarwordinge aan te durf. Ek beperk my tot ‘n kort teruglik. Vier, vyf jaar gelede was daar ‘n soortgelyke inisiatief, gedryf deur dieselfde mnr. Ishmet Davidson wat nou...